Maidenspeech Marc Vervuurt

In dit artikel:

Kamerlid Marc Vervuurt hield zijn maidenspeech in de Tweede Kamer en combineerde daarin persoonlijke achtergrond met concrete politieke oproepen. Hij begon met zijn jeugd in Venlo-Zuid, een gemêleerde buurt waar hij opgroeide met klasgenoten en vrienden uit uiteenlopende culturele en sociale achtergronden. Dat persoonlijke verhaal gebruikte hij om te benadrukken dat diversiteit de samenleving verrijkt en dat iedereen een gelijk startpunt en een vangnet verdient.

Het centrale onderwerp van zijn bijdrage was het actuele debat over afgewezen meerzorgaanvragen door sommige zorgkantoren. Vervuurt stelde dat die afwijzingen veel onrust veroorzaken en het vertrouwen in het zorgsysteem aantasten. Hij verwees naar een recente uitspraak van de Centrale Raad van Beroep die stelde dat meerzorgaanvragen niet zonder meer mogen worden afgewezen, maar merkte op dat die uitspraak nog niet heeft geleid tot praktische oplossingen. Daardoor ontstaan volgens hem schrijnende situaties: mantelzorgers stoppen met werken, snijden in uitgaven of proberen zelf tekorten te dekken om noodzakelijke zorg te blijven bieden.

Vervuurt richtte scherpe vragen aan de staatssecretaris. Hij vroeg om onmiddellijke duidelijkheid voor de getroffen gezinnen en wilde weten hoe snel er een structurele oplossing komt. Ook vroeg hij welke concrete toezeggingen de staatssecretaris nu kan doen om de onzekerheid weg te nemen. Daarnaast vroeg hij zich af hoe het ministerie dit probleem zo heeft laten ontstaan: waarom kwam men er voornamelijk via mediaberichten en meldingen van betrokkenen achter? Hij vroeg om inzicht in hoe het ministerie gegevens verzamelt over (erkende) meerzorgaanvragen, hoe het de werking van het systeem monitort en hoe hierover gerapporteerd wordt aan het ministerie.

Vervuurt benadrukte dat zorg gewoon doorgaat, ongeacht financiële beslissingen, en dat het onacceptabel is dat naasten van zorgbehoevenden tegen onmogelijke keuzes worden aangelopen. Hij signaleerde brede Kamersteun voor snelle en degelijke maatregelen en pleitte voor sociale solidariteit: mensen moeten elkaar niet afrekenen op achtergrond of identiteit, en wie hulp nodig heeft, moet die krijgen.

Afsluitend stelde hij dat de samenleving verantwoordelijkheid moet nemen voor naasten die zorg verlenen en dat de politiek nu in actie moet komen om duidelijkheid en ondersteuning te bieden aan de gezinnen die in onzekerheid verkeren.