Maidenspeech Fatimazhra Belhirch

In dit artikel:

Kamerlid Fatimazhra Belhirch hield haar maidenspeech in de Tweede Kamer, waarin ze haar persoonlijke achtergrond, werkervaring en politieke prioriteiten verbond. Geboren en opgegroeid in Rotterdam en Capelle met Marokkaanse wortels, begon haar loopbaan bijna twintig jaar geleden bij Buitenlandse Zaken als diplomaat. Die periode bracht haar naar conflictgebieden als Darfur (El Fasher) en Irak, waar ze de kwetsbaarheid en veerkracht van mensen van dichtbij meemaakte. Die ervaringen vormen de basis voor haar politieke inzet.

Belhirch verwees naar waarden die ze thuis aan de keukentafel meekreeg — gelijkwaardigheid, solidariteit, vrijheidszin en betrokkenheid bij wie het moeilijk heeft — en ziet die als leidraad voor beleid. Ze schetste zorgen die ook in Nederland leven: onzekerheid over inkomen en toekomstperspectief bij gezinnen en jongeren, maar ook de vele voorbeelden van maatschappelijke kracht in buurten, vrijwilligerswerk en ondernemerschap. Haar kernboodschap is dat Nederland op zijn sterkst is als niemand wordt losgelaten en iedereen de ruimte krijgt om vooruit te komen.

Op beleidsterrein pleitte ze voor het beschermen van vrijheid, veiligheid, welvaart en welzijn via een robuuste rechtsstaat, een weerbare samenleving, goede ondersteuning van Defensie en actieve diplomatie. In internationale context benadrukte ze dat Nederland alleen effectief kan zijn door samenwerking en het nakomen van internationale verantwoordelijkheden.

Een belangrijk deel van haar toespraak richtte zich op het Koninklijk Huis. Ze erkende de symbolische rol van het Huis voor continuïteit en verbondenheid binnen de democratie, maar benadrukte ook dat het toekomstbestendig, transparant en zorgvuldig moet functioneren. Belhirch stelde kritische vragen over de recente brief over nevenfuncties: wanneer precies ministeriële verantwoordelijkheid ingeschakeld moet worden, wie daarop beslist (de vakminister of de minister-president) en hoe die afweging publiek wordt gemaakt. Ze vroeg bovendien om uitleg over de omgang met een lid van het Koninklijk Huis dat als bestuurder betrokken zou zijn bij het NAVO-Innovatiefonds.

Daarnaast bekritiseerde ze het lange tijdsverloop tussen aangenomen Kamerbesluiten en de reactie van het kabinet: moties die ruim een jaar geleden met ruime meerderheden werden aangenomen zouden nu simpelweg niet worden uitgevoerd, terwijl eerder openheid passender zou zijn geweest. Ze noemde dit een signaal dat beter vooraf gecommuniceerd had moeten worden, vooral gezien de dubbel demissionaire status van de minister-president.

Belhirch sloot af door de brug te slaan tussen haar diplomatieke verleden en haar nieuwe rol in de Kamer: waar zij vroeger bruggen bouwde tussen landen, wil ze nu verschillen tussen mensen overbruggen binnen Nederland en beleid maken dat solidariteit niet ophoudt bij de grens. Ze nam de verantwoordelijkheid op zich om te werken aan een sterker, vrijer en rechtvaardiger Nederland.